شلغم در دسته سبزی‌های بسیار کم‌کالری قرار دارد و هر ۱۰۰ گرم آن حدود ۲۸ کیلوکالری انرژی دارد. همچنین منبع خوبی از فیبر غذایی است (حدود ۸/۱ گرم در هر ۱۰۰ گرم) و در بهبود عملکرد دستگاه گوارش مؤثر است.
ویتامین C را از دیگر مواد مغذی موجود در شلغم نام برد که جزو ویتامین‌های محلول در آب است و با خاصیت آنتی‌اکسیدانی نقش مهمی در از بین بردن عوامل زمینه‌ساز بیماری‌هایی مانند سرطان دارد. این ویتامین ضمن کاهش التهاب، باعث تقویت ایمنی بدن نیز می‌شود.
هر ۱۰۰ گرم شلغم حدود ۲۱ میلی‌گرم ویتامین C دارد که می‌تواند تقریباً یک سوم نیاز روزانه بدن فرد را تأمین می‌کند.
شلغم فاقد هرگونه چربی مضر مانند کلسترول و اسید‌های چرب ترانس است و همچنین مقداری ویتامین‌های گروه B مانند اسید فولیک را دارا است.
شلغم حاوی مواد معدنی مانند کلسیم، پتاسیم و سدیم و منیزیوم است. در هر ۱۰۰ گرم از این سبزی ریشه‌ای ۳۰ میلی‌گرم کلسیم و ۱۹۱ میلی‌گرم پتاسیم وجود دارد که می‌تواند بخشی از نیاز‌های روزانه افراد را تأمین کند.
شلغم دارای ترکیبات شیمیایی است که دارای خاصیت ضدالتهابی و ضد میکروبی است و رشد باکتری‌ها را مهار می‌کند و به همین دلیل است که از دیرباز در فصل زمستان و ماه‌های سرد سال از شلغم پخته به منظور تسکین علائم عفونت‌های تنفسی، سرماخوردگی، سینوزیت (التهاب در حفره‌های سینوسی اطراف بینی)، بهبود سرفه و گرفتگی صدا استفاده می‌شده است.
برگ‌های سبز شلغم نیز از ارزش غذایی زیادی برخوردار هستند. به این معنی که برگ‌های سبز شلغم سرشار از ویتامین‌های K، C، اسید فولیک و بتاکاروتن (پیش ساز ویتامین A) هستند.
ریشه و برگ‌های سبز شلغم حاوی مقدار کمی اسید اگزالیک هستند (۲۱/۰ گرم در هر ۱۰۰ گرم) که این ماده طبیعی در بعضی سبزی‌های متعلق به خانواده براسیکا (کلمیان) یافت می‌شود.
اسید اگزالیک قابلیت تبدیل‌شدن به بلور و ایجاد سنگ‌های کلیه و مجاری ادراری را دارد. افراد دارای کلیه سنگ‌ساز باید با احتیاط بیشتری شلغم را مصرف کنند. به این افراد توصیه می‌شود همراه با مصرف این سبزی‌ها مقدار کافی آب سالم بنوشند تا با افزایش حجم طبیعی ادرار سبب کاهش خطر ابتلاء به سنگ کلیه شود.
دیدگاه خود را بنویسید